جدایی هوا و فضا؛ رویکردی جدید در برنامه درسی کارشناسی مهندسی هوافضا

رشد روز افزون فناوری ها و فعالیت های فضایی در تمام کشورها باعث افزایش تقاضا در بازار نیروی کار مهندسی هوافضا با تخصص فضایی شده است. با گذشت بیش از دو دهه از آخرین بازنگری برنامه درسی مهندسی هوافضا، لازم است با توجه به این تحول فناوری بازنگری شود. برنامه درسی فعلی بر حوزه هوایی متمرکز بوده و توجه چندانی به حوزه فضایی نشده است. در این مقاله با بررسی نقاط ضعف و قوت برنامه درسی موجود و مطالعه برنامه درسی مهندسی هوافضا در تعدادی از دانشگاه های معتبر آمریکا و همچنین توجه به استانداردهای آموزشی جدید، برنامه آموزشی نوینی پیشنهاد می شود که به دانشجویان امکان انتخاب گرایش هوایی یا فضایی را درون یک برنامه خواهد داد. فارغ التحصیل هر گرایش به مدرک کارشناسی مهندسی هوافضا نائل خواهد شد. تغییربرنامه درسی طیف گسترده ای را شامل می شود که از دروس پایه، اصلی و میانی تا دروس اختیاری تخصصی، آزمایشگاه ها و کارگاه ها و نحوه اجرای آنها گسترده است.